Z Hanną Zdanowską, Prezydentem Miasta Łodzi, rozmawia Dorota Ceran

Ceniona za swój autentyzm i ogromne przywiązanie do Łodzi. Darzona zaufaniem zarówno przez współpracowników, jak i – przede wszystkim – samych łodzian. To im obiecała zmiany w mieście, lepsze warunki i odnowioną Piotrkowską. Obietnic dotrzymała. A nawet więcej – to dzięki niej w samym środku Polski odradza się kreatywne miasto-tygiel z wielkim potencjałem. W odważnej, a jednocześnie pełnej nostalgii i wspomnień rozmowie Hanna Zdanowska szczerze opowiada o wolności, lokalnym patriotyzmie i trudach bycia prezydentem metropolii. I o planach na przyszłość, a te – rzecz jasna – ziszczą się tylko w Łodzi!

To jest awangarda, offowa, jak cała Łódź jest offowa i awangardowa (…). To miasto z charakterem, które nie boi się wyzwań i potrafi artykułować swoją odrębność, swoją inność, swój sposób patrzenia, ma odwagę w swoich sądach (…). To są fajni, kreatywni ludzie, bo w nas, łodzianach, kreatywność aż kipi.

Literatura dla ludzi o mocnych nerwach!

Autor w swojej powieści snuje rozważania na temat matematyki, filozofii, teatru, istnienia i nieistnienia, miłości i śmierci. Poszczególni bohaterowie stają się nośnikami głębokich rozważań na temat istoty świata, człowieka, idei oraz rozwiązywania nierozwiązywalnego. Wszystko to w otoczeniu walącego się świata i zbliżającej apokalipsy.

Dosadny język, odważne myśli, zapętlone rozważania zawarte w książce Wojciecha Bieńki zapadną Czytelnikom w pamięci na długo.

Wojciech Bieńko – pisarz i matematyk. Wieloletni wykładowca matematyki na Politechnice Warszawskiej. Autor powieści i podręczników matematyki dla wyższych szkół technicznych.
Autor wielu sztuk wystawianych w Teatrze TV.

W jaki sposób nastawienie psychiczne wpływa na kondycję fizyczną? Dlaczego warto umieć słuchać, a nie tylko mówić? Po co nam asertywność? Czym jest negatywna motywacja i jak ją spożytkować? Dlaczego wygląd zewnętrzny jest tak samo ważny jak osobowość?

Na te i wiele innych pytań szuka odpowiedzi autor książki „A kto mi, kuźwa, zabroni”. W 49 zabawnych, błyskotliwych i frapujących rozdziałach wnikliwy czytelnik odnajdzie zapis walki z przeciwnościami losu, rozmaitymi dylematami i błędami życiowymi, a także garść przemyśleń na temat wszystkich najważniejszych spraw i bolączek, wokół których kręci się życie współczesnego człowieka. Ten nietuzinkowy motywator dla wszystkich, którym choć raz zdarzyło się zwątpić w obraną przez siebie drogę, dobitnie przekonuje, że życie w gruncie rzeczy polega na „przechodzeniu od porażki do porażki bez utraty entuzjazmu”.

Życie można porównać do lasu. Z definicji jest tym samym dla wszystkich, ale jeżeli każdy objaśni je indywidualnie, powstanie tyle znaczeń, ilu będzie opisujących. Jestem jednak przekonany, że każde z tych określeń będzie miało część wspólną – to, czego od życia oczekujemy. No i można stwierdzić: jesteśmy w domu. Wiemy, czego chcemy, więc pora zacząć po prostu iść we właściwym kierunku. Jest tylko jeden warunek – musimy iść.

Sławomir Franc - rocznik 1970. Doktor nauk społecznych. Emerytowany policjant i weteran Misji Pokojowej w Kosowie. Pracownik naukowy Wydziału Politologii UMCS w Lublinie. Autor i współautor ponad trzydziestu artykułów naukowych i popularnonaukowych z dziedziny prawa historii i nauk społecznych, a także twórca kilku samodzielnych wydawnictw książkowych. Właściciel kancelarii szkoleniowej, specjalizującej się m.in. w komunikacji interpersonalnej. Miłośnik aktywnego trybu życia, zapalony rowerzysta, motocyklista, paralotniarz, pasjonat zimowych kąpieli oraz aktor amator, dla którego uśmiech i pozytywne myślenie są najważniejsze w życiu.

Pogrążona w długach Anna postanawia zostawić wszystko i wyjechać do innego kraju, by tam znaleźć dobrą pracę i na nowo ułożyć sobie życie. Szybko jednak okazuje się, że zagraniczna rzeczywistość nie jest tak różowa, jak się jej wydawało. Bohaterka musi imać się różnych podejrzanych i niewdzięcznych zajęć, by zdobyć pensję na opłacenie mieszkania i zakup jedzenia oraz niedrogiego wina.

Prawdziwe problemy zaczną się jednak, dopiero gdy Anna niechcący wplącze się w sprawę kryminalną. Książka opisuje wiele zabawnych sytuacji, a ciągły pech bohaterki, która stale wpada z deszczu pod rynnę, nie pozwala się czytelnikowi nudzić. Jak się okazuje, nie każdy wyjazd za granicę rozwiązuje wszystkie finansowe problemy…

Opowieści pełne wspomnień, marzeń i refleksji o współczesności.

Co się dzieje, gdy człowiek samotnie przebywa w leśnej głuszy? Zatapia się w świat myśli, marzeń, wspomnień, refleksji o życiu, szukaniu jego sensu i istoty. Cisza lasu – zakłócana tylko subtelnym szelestem liści drzew, a jeszcze rzadziej dźwiękami jego mieszkańców – tworzy wyjątkową atmosferę. Wtedy wspomnienia i myśli – już wydawałoby się zapomniane, pogrzebane, na zawsze utracone – wychodzą na jaw i żyją nowym życiem. Tego właśnie doświadcza bohater tej quasi-autobiograficznej powieści, dla którego kontakt z naturą jest przede wszystkim okazją do wzięcia głębokiego oddechu, wyciszenia i spotkania z samym sobą.

Powódź tysiąclecia z 1997 roku, spływ rzeką Nidą, wyprawa na Alaskę na łososie, zbrodnia połaniecka i polowanie na niedźwiedzie w północnym New Jersey – to tylko niektóre ze wspomnień towarzyszących bohaterowi podczas jego wypraw. Skrzące się błyskotliwym humorem, czasem nostalgiczne, czasem przepełnione goryczą, ale zawsze w towarzystwie dziczyzny i dobrych trunków – właśnie takie są te leśne opowieści.

Wszystko jakoś rozeszło się po kościach, ale policjantka upominała mnie, żebym tutaj więcej nie parkował. Starałem się słuchać tego, co mówi, ale nie zdając sobie z tego sprawy, zapatrzyłem się na jej seksowne, meksykańskie kształty – pełne i powabne. Wyglądała bosko! Promieniowała seksapilem niczym Gal Gadot, ba, po stokroć powabniej, bo policyjny mundur w kolorze navy blue nadawał majestatu jej seksowności [...]. Myśląc o tym, rozpłynąłem się w sobie [...]. Odjechała zakłopotana, zupełnie tracąc swoją policyjną charyzmę. Czar prysł! Wraz z tym i ja przestałem myśleć o jej seksownych krągłościach, bo martwił mnie los zbarczonego jelonka.

„Codziennik chiński” zadziwia najpierw tym, że w okresie kiedy dominuje przedstawianie świata z pomocą kamery telewizyjnej i kolorowych widoków, Emilia Witkowska Nery postanawia posłużyć się formą dziennika. I robi to w tak interesujący sposób, że otrzymujemy jeden z najciekawszych, a może nawet najciekawszy i najbardziej prawdziwy obraz współczesnych, tak mało ciągle znanych, dla wielu egzotycznych, dla innych groźnych jako nowe światowe mocarstwo, Chin.

Chin widzianych właśnie na co dzień, od środka, bez makijażu, ale i bez politologicznych uprzedzeń i publicystycznych uogólnień.

- Zdzisław Romanowski



Emilia Witkowska Nery - z wykształcenia biotechnolog, obecnie w trakcie doktoratu z chemii. Dzięki studenckiej organizacji IAESTE, podczas studiów autorka wyjechała na dwa dwumiesięczne staże do Brazylii i Chin. Owocem pierwszego wyjazdu jest związek z Leandrem, Brazylijczykiem, o którym będzie mowa w tej książce, a następstwem podróży do Kraju Środka niniejsze zapiski. W dzienniku znajdą Państwo opisy życia codziennego, miejscowej kuchni, wyprawy do Szanghaju, Pekinu, Suzhou, nad Jezioro Tysiąca Wysp i na górę Huang Shan. Przejadą Państwo 1600 km na twardych siedzeniach, odwiedzą plantację herbaty, pośpiewają na karaoke, dowiedzą się, kim jest Śliwek i zaprzyjaźnią z Królową, Li Klusek i panną Mu.

Losy starotestamentowych królów – Dawida i Salomona – w zupełnie nowej perspektywie, ukazane oczami kobiet.

Abiszag towarzyszy im obu, każdemu inaczej, uczestnicząc w wielkich wydarzeniach swoich czasów, w przemianach społecznych i jednoczeniu Izraela, a jednocześnie stojąc ponad nimi. Nie jest bowiem zwykłą śmiertelniczką. Wypełnia ją szczególna boża łaska sprawiająca, że jej czyny odciskają wyraźne piętno na rzeczywistości. Będąc nieskończoną miłością, stworzona jest do rzeczy wielkich, ale także skazana na kabalistyczną wędrówkę ku doskonałości. Wędrówkę, która trwać może znacznie dłużej niż jedno życie.

Niektóre tajemnice powinny pozostać niewyjaśnione

W miasteczku Odyńce życie toczy się codziennym, spokojnym rytmem – pijak nagabuje przechodniów o pieniądze, na bruku podskakują rikszowe taksówki, strażnik państwowy Igor rozważa problemy egzystencjalne, a pianistka Alicja gra w miejscowej tawernie. Ale pewnego dnia ten ład zostaje zburzony – oto dokonano dwóch zuchwałych przestępstw: napadu na Wytwórnię Papierów Wartościowych, w której drukowano dowody osobiste mieszkańców, oraz kradzieży cennych zeszytów nutowych wielkiego kompozytora narodowego Baltazara. Wkrótce okazuje się, że główna podejrzana, Alicja, padła ofiarą niecnej intrygi i musi salwować się ucieczką z miasta. Nieoczekiwanym towarzyszem jej niedoli staje się Igor, obdarzony szczególnym darem ściągania na siebie kłopotów. Los nie jest łaskawy dla tych dwojga i rzuca nimi w odmęty coraz dziwniejszych przypadków, zmuszając do walki o przetrwanie, prawdę oraz dobre imię.

Nie ma ciekawszych opowieści niż opowieści o ludziach…

Życie to rwąca rzeka, w której łączą się nieprzerwanie losy kolejnych pokoleń. Czasem trudno odróżnić to, co jest tylko wspomnieniem, od fragmentów osobistego życiorysu każdego z nas. Pojedyncze dźwięki, słowa, niekiedy zapachy przywołują kolejne obrazy i historie, skojarzenia pojawiają się niespodziewanie, tworzą nowe konteksty i tak bez końca…

„Aby dźwięk lutni rodził drzewa” zabiera czytelnika w magiczną podróż pomiędzy wycinkami czasu i miejsc z dziejów jednej rodziny, której celem jest odpowiedź na pytanie: co tak naprawdę tworzy każdego z nas? Pretekstem do coraz to nowych refleksji i spostrzeżeń stają się dla autora rozmaite teksty kultury, obrazy równie plastyczne, jak zawarte w tej narracji historie. W zagmatwanych losach bohaterów każdy czytelnik odnajdzie jakąś część siebie.

[…]kiedy sięgam po kawę, robię to z pełnią zrozumienia wykonywanej czynności. Obracam unoszącą się woń, gładkość uchwytu i podążającą tuż zaraz wagę oraz ciepło płynu znajdującego się w kubku, w elektryczny impuls. Pierwsza nuta smakowa jest wyjątkowo gorzka, niemalże cierpka, ale z ospałą stanowczością zaczyna ustępować miejsca słodyczy – gdzieś na pograniczu skarmelizowanego cukru i czekolady. Rozpływa się powoli na podniebieniu – ledwo wyczuwalny, niemalże nieuchwytny ekstrakt zawieszony pomiędzy obecną chwilą a wspomnieniem – coś znajomego i jakże oczywistego, jak słowo zawieszone na rąbku języka, tuż na granicy wyartykułowania powstrzymanego w ostatniej chwili niemocą umysłu, niczym wzburzona woda uderzająca o zamknięte wrota tamy, prąc, cisnąc, budując wzmożoną masę, której nieposkromiony potencjał posiada moc rozświetlenia miejsc i wydarzeń, wydawałoby się na zawsze już pochłoniętych przez odmęt czasu.

Kamil Czyż
Autor poezji oraz prozy zarówno w języku polskim, jak i angielskim. Mieszka i pisze w Gdańsku. Jego wiersze ukazały się w Stanach Zjednoczonych oraz Australii, m. in. w antologii „The Book of Black” i czasopismach, takich jak: „NonBinary Review”, „Sheila-Na-Gig online”, „The Antonym”, „Pinyon Review”, „The Pointed Circle”, „Barzakh Magazine”, „The Athena Review” czy „The Scriblerus”.

Komu nigdy nie zdarzyło się żadnej kobiety nazwać babą?

Autorka niniejszej książki nie oszczędza pań, krytykując wiele ich zachowań, wykazując przy tym, że same są winne niedoskonałości swoich partnerów. Dostrzega również liczne przywary mężczyzn. Nie szczędzi słów, opowiadając historie znajomych, aby uzmysłowić czytelnikom błędy, jakie zwykle popełniane są na tej trudnej drodze wiodącej do udanego związku.
Jeśli szukasz partnera, nie jesteś szczęśliwy z obecnym albo jesteś i chcesz zadbać o to, żeby nie zepsuć tej najważniejszej dla siebie relacji – z pewnością w tej książce znajdziesz coś dla siebie. Dzięki niej zrozumiesz mechanizmy działania Twojego partnera, a także spojrzysz na swoje postępowanie z nieco innej perspektywy.

Gdzieś w Polsce, w pewnym urzędzie wojewódzkim, pracuje Ada, Zuza i Zbyszek. Ale to nie obowiązki służbowe zajmują ich najbardziej. Każdy dzień przynosi nowe plotki, nowe romanse, nowe wydarzenia… Życie zawodowe miesza się z prywatnym, a sympatie z antypatiami. Wreszcie nadchodzi dzień wyjazdu na długo wyczekiwane weekendowe szkolenie w hotelu Orle Gniazdo, podczas którego życie bohaterów ulegnie nieoczekiwanym zmianom…

Irek czekał w umówionym miejscu. Powitali się jak starzy znajomi.
– Co będziemy robić? – zapytała Ada.
– Proponuję spacer po leśnym dukcie, a potem może gdzieś na kawę.
Ten zwrot „na kawę” zawsze jej się kojarzył z pokojem hotelowym. Może na to za wcześnie, pomyślała.
– Może być spacer.
Po przejechaniu kilku kilometrów wjechali do puszczy i zatrzymali się w zagajniku. Byli prawie niewidoczni. Wyszli z samochodu. Wziął ją za rękę i lekko przyciągnął do siebie. Nie stawiała żadnego oporu.

Kto jest naprawdę winny wydarzeń z 11 września 2001 roku? Co ma z tym wspólnego miejsce zwane Behemian Grove? Czym jest nadchodzący Nowy Porządek Świata? Na te pytania odpowie ta książka.

Powieść z gatunku political fiction ukazuje nam Amerykę przed i po ataku terrorystycznym na World Trade Center. Pokazuje, jak świat został zmanipulowany przez ludzi żądnych władzy i pieniędzy.

Książkę wyróżniają wartka akcja, dobra fabuła, barwni bohaterowie, świetne dialogi. Jest to obowiązkowa lektura dla amatorów dobrej sensacji.

W 1979 roku w Zakładach Chemicznych „Organika-Azot” w Jaworznie przeprowadzono niespodziewaną i zaskakująco wnikliwą kontrolę gospodarki magazynowej, produkcji i sprzedaży wyrobów.

Kontrola przeprowadzona przez inspektorów Najwyższej Izby Kontroli wykryła niedociągnięcia określone przez kontrolujących jako poważne przestępstwa gospodarcze. Raport pokontrolny NIK trafił wkrótce do prokuratury i w krótkim czasie spowodował prawdziwe trzęsienie ziemi w zakładzie, mieście i województwie. Kilka tygodni później nastąpiły pierwsze aresztowania i nie było dla nikogo tajemnicą, że będą następne.

9 maja 1979 roku jeden z głównych uczestników tych wydarzeń – dyrektor techniczny zakładu popełnił samobójstwo, połykając cyjanek sodu w swoim własnym gabinecie. Ten dramatyczny akt desperacji cenionego i lubianego człowieka był szokiem dla wszystkich, którzy go znali.

Dlaczego do tego doszło? Jak silną presję na działania porządnych i uczciwych z zasady obywateli może wywrzeć chora ambicja gorliwych wyznawców jedynie słusznej ideologii, zmuszając ich do działań niezgodnych z obowiązującym prawem? Dlaczego sposób działania kierownictwa zakładu, który w niczym nie odbiegał od przyjętego stylu i powszechnie stosowanych wzorców nagle okazał się zwykłym, pospolitym przestępstwem?

Na wszystkie te pytania stara się odpowiedzieć autor wspomnień – współuczestnik opisywanych wydarzeń, który na podstawie swoich doświadczeń i obserwacji odtworzył wiernie tło tzw. „afery azotowej”.


Edward Skotnicki - urodzony 7 grudnia 1943 roku w Mysłowicach – Dziećkowicach. Absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach i Studium Podyplomowego Ochrony Roślin na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.
W
latach 1967 – 1991 pracował w Zakładach Chemicznych Azot w Jaworznie. Od 1991 roku prowadzi własne przedsiębiorstwo produkcyjno-handlowe.

Zamiłowania: historia, geografia, muzyka, sport, turystyka, literatura faktu.

Współtwórca kabaretu amatorskiego „Banknocik”, działającego w ramach Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego w latach 1977 – 85. Autor wielu nieopublikowanych dotąd tekstów i piosenek satyrycznych .

Żonaty, troje dorosłych dzieci i sześcioro wnucząt.

„Afgański łącznik” to zbiór dwóch opowiadań o majorze Gradzie – oficerze Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku i Afganistanie.

„Salim” to błyskotliwe i rzetelne studium nastrojów związanych z wojną w Iraku. Szesnastoletni Irakijczyk z Al-Hilli po stracie starszego brata staje się jedynym żywicielem rodziny. Szukający zemsty młody Arab odnajduje majora Grada, który stacjonuje w polskiej bazie wojskowej i staje się jego informatorem... Konflikt w Iraku pokazany jest zarówno od strony samych Irakijczyków, jak i stacjonujących na ich terenach kontyngentów wojskowych, głównie polskiego.

W „Afgańskim łączniku” zadaniem Grada ma być ustalenie i przekazanie ministrowi wiarygodnych informacji na temat aktualnej sytuacji w polskim kontyngencie oraz ewentualnych danych na temat polskich żołnierzy porwanych kilka tygodni wcześniej przez afgańskich partyzantów. Już w Warszawie Grad spotyka się z niezrozumiałą grą polityczną wokół jego osoby i zadania, które ma wykonać. Po wylądowaniu w Afganistanie szybko orientuje się, że nie otrzyma pomocy od miejscowych przedstawicieli służb… Tymczasem poznaje handlarza dywanów z Kabulu oraz Timura i jego dziadka, pasterzy baranów w górach Afganistanu, dzięki pomocy których stara się rozwikłać kolejne zagadki.

Autor, Jarosław Granat, był oficerem Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku w latach 2004-2005. W swoich opowiadaniach w umiejętny sposób przekazuje czytelnikowi emocje targające ludźmi o jakże odmiennych kulturach i zadaje pytanie o cel i zasadność ingerencji polskich sił zbrojnych w konfliktach na innym kontynencie.

Losy świata zależą czasem od pojedynczych ludzi, podejmujących odpowiednie decyzje.

Aneksja Krymu okazuje się punktem zapalnym światowego konfliktu. Zaangażowane w niego są nie tylko Ukraina i Rosja, ale też cały Sojusz Północnoatlantycki oraz Chiny i Korea Północna, które marzą o potwierdzeniu swoich mocarstwowych aspiracji. Globalny porządek zostaje poważnie zagrożony. Czy można jeszcze go uratować? Tak, ale wojna rozegra się nie tylko na polu walki. Równie ważny, co wojsko, okaże się łączący swoje siły brytyjski i amerykański wywiad. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że to w rękach jego agentów i agentek leży przyszłość światowego ładu.

– Sir, mamy sytuację awaryjną. Wywiad donosi, że bazę morską w Murmańsku opuściły dwa okręty podwodne klasy Akuła. Według danych są w pełni uzbrojone i wyposażone – powiedziała Davis, zniżając głos.
Wilson przetarł czoło.
– Kiedy wypłynęły? – zapytał.
– Około pół godziny temu. Po opuszczeniu zatoki, skręciły na wschód i kilka minut później nasz satelita stracił je z pola widzenia – odparła Martha.
Prezydent zamyślił się.
– Mogą przenosić głowice taktyczne? – zapytał z niepokojem w głosie.
– W tym celu zostały skonstruowane – odparła Davis.
– Marynarka wie o tym?
– Admirał Deere już tutaj jedzie – odparła szefowa Departamentu Stanu.

Wszystkie chwyty dozwolone… zwłaszcza kiedy chodzi o miłość

Kiedy Maurycy zrywa z Lidią na sześć tygodni przed ślubem, świat wali jej się na głowę. Wkrótce czeka ją kolejny wstrząs: okazuje się, że narzeczony wcale nie odwołał uroczystości… zmienił jedynie pannę młodą. Zrozpaczona Lidia za namową swojej najlepszej przyjaciółki postanawia stanąć do walki o ukochanego z pomocą pewnej tajemniczej agencji. Właściciel firmy ma pomóc młodej kobiecie odzyskać uczucie wiarołomnego narzeczonego. Jednak dzień po dniu Lidia zaczyna dostrzegać, że Maurycy wcale nie jest takim ideałem, za jakiego go uważała. A co gorsza, relacja między nią a szefem agencji zaczyna mocno wykraczać poza ramy przyjętej umowy… Kto tutaj ostatecznie skończy ze złamanym sercem?

Nie wiem, ile czasu stałam już pod prysznicem, ale ciągle miałam wrażenie, że coś łazi mi po głowie, więc płukałam dalej. Jak to możliwe, że ze wszystkich miejsc na ziemskim globie musiałam upaść akurat w mrowisko? I to akurat wtedy, kiedy nareszcie coś między nami zaczęło się dziać. Tylko ja mogłam mieć takiego pecha.
Kiedy wreszcie wyszłam z kabiny, zdębiałam. Cała koszulka i spodnie były brudne. Wyjęłam z szafki dwa ręczniki. Pokój Krystiana był praktycznie drzwi w drzwi, pomyślałam więc, że przebiegnę szybko. Dzieliło mnie już od nich tylko kilka kroków i wtedy właśnie z całym impetem uderzyłam w coś, a raczej w kogoś. Przerażona pisnęłam i chcąc odepchnąć się od tego kogoś, upuściłam na ziemię ręcznik. W sekundzie oblałam się rumieńcem i zasłaniałam się, jak tylko mogłam, ale wiedziałam, że guzik to dało. Boże, żeby to nie był tata Krystiana, żeby to nie był on – błagałam w myślach, zaciskając odruchowo powieki.
Powoli osłaniając najbardziej strategiczne miejsca, podniosłam z podłogi ręcznik i dopiero kiedy był już na swoim miejscu, odważyłam się otworzyć oczy i sprawdzić, kto oglądał mnie dziś nago.

Karolina Filuś
Urodzona w 1991 roku szczęśliwa żona i mama. Swój czas dzieli między rodzinę, pracę i pisanie. Uwielbia historie o miłości z dobrym zakończeniem, od czasu do czasu czyta także kryminały. Pisanie traktuje jako spełnienie marzeń. Jej debiutancka powieść pt. Miłość Miłość została świetnie przyjęta przez Czytelniczki, co pchnęło ją do napisania Agencji złamanych serc.

Miki pochodzi z kraju leżącego nad zimnym morzem i przeciętego na pół rzeką Vistulą. Jako uczeń maturalnej klasy przybywa do USA w ramach międzynarodowej wymiany na kilkanaście dni przed rocznicą ataków z 11 września. Gdy jego samolot ląduje w Nowym Jorku, z lotniska odbiera go Brian – ojciec rodziny mieszkającej w Scotrun – niewielkiej osadzie w stanie Pensylwania.

W domu swoich amerykańskich host parents przekonuje się, jak naprawdę wygląda życie na prowincji. W specjalnie założonym dzienniku notuje swoje niezliczone przygody, a także podobieństwa i różnice pomiędzy dwoma rozdzielonymi oceanem krajami. Ze swadą i pewnością siebie wygłasza sądy, szuka analogii, portretuje Amerykanów.

Ameryka, którą zastaje, to kraj usłany flagami, w którym obowiązują pomarańczowe alarmy, lustrowane są biblioteki i gdzie w związku z rozpoczynającą się wojną w Iraku frytki zmieniają swoją nazwę.

Rudowłosa, zadziorna i zuchwała agentka PAS-u (Polscy Agenci Specjalni), Robi Damon, otrzymuje niewdzięczną misję chronienia Neta Bore’a – najbogatszego chłopaka w szkole.

Po jednej z akcji terroryści porywają jej ojca. To jednak dopiero preludium
prawdziwego pokazu okrucieństwa i bezwzględności Delikowców. Młodzi agenci stają się ostatnią nadzieją na rozbicie tej groźnej grupy przestępczej. Wspierają ich pilot, informatyk, dwójka szturmowców oraz snajper. Czy uda się im uchronić Polskę przed kolejnymi atakami? Czy owocna współpraca między agentami i wojskiem jest możliwa? Jaką rolę w tym wszystkim odegra najwybitniejszy snajper Anton Jerakov i dlaczego zostanie celem numer jeden Robi?

Poznańskie koziołki przeszły na emeryturę, a w mieście rządzi nowa zwierzyna. Wygadany kot Gustaw, niszczycielski chiński smok oraz materializujące się gdzie popadnie, nonszalanckie łosie… Prawda? Miejska legenda? A może wytwór wyobraźni osamotnionych w wielkim mieście jednostek? "Alcesamina" to niepokojąca, pełna skrajnych emocji powieść o burzliwej podróży w zakazane rejony ludzkiej duszy. Chwilami prześmiewcza i brutalnie dosadna wiwisekcja współczesnego pokolenia niespełnionych zawodowo i uczuciowo trzydziestolatków; pokolenia próbującego odnaleźć swoje miejsce w nieustannie przeobrażającej się rzeczywistości, którą czasami łatwiej przyjąć pod wpływem alkoholu, prozacu i „dziczyzny”…

Fantastyczna podróż w poszukiwaniu kamienia filozoficznego… i nie tylko.

Życie Karola w południowym królestwie wydaje się być poukładane i sprawne, jak trybik w zegarze... Nadworny alchemik króla ma więcej wolnego czasu, bo jego władca zapadł, jak co roku, w zimowy sen. Wkrótce jednak tę sielankę przerwie niespodziewane przebudzenie monarchy, który powierzy Karolowi wypełnienie pewnej misji.

„– Ktoś chce ze mną rozmawiać.
– I to cię dziwi? Ja wciąż muszę z tobą rozmawiać!
– Nie, to będzie zupełnie inna rozmowa.”
Demiurg