„Oto następne białe króliki wyciągnięte z mojego kapelusza.

W jednej z klatek Piłsudski, niechluj w kalesonach,
stawia pasjansa czy będzie dyktatorem Polski, czy nie.
I jedno ma tylko ten infantylny dziadek życzenie,
żeby puszczać mu na okrągło disnejowskie kreskówki.

W innej skrzyżowanie jamnika z Piastem Kołodziejem,
czyli Dąbrowska ze swoją kochanką,
siedzą, ilustrując przysłowie „Nieszczęścia chodzą parami”.

Gdzie indziej Konopnicka, matka taka, jaka pisarka, raczej średnia,
libido większe niż talent, życia w trójkącie było jej za mało,
popęd seksualny godny tego miejsca.

Dalej Paderewski, zwany przez żonę Zwierzaczkiem,
kolor mu odpowiada, tak ubierał się na starość,
cały na biało, do tego, o zgrozo, jeszcze białe pantofle,
aż mdliło, tak manieryczny.

Jedna ze słojem, w środku członek o długości 28,5 cm,
reszta Rasputina nie zmieściła się.

W dalszej wyrodny ojciec, posępny gbur, okręt podwodny,
samotna jednostka o napędzie depresyjnym, ORP Gustaw Herling.

Jeśli was rozśmieszy ta następna parada moich zmartwychwstałych,
to dobrze. Jeśli uronicie parę łez, to dobrze,
i jedno, i drugie to płyn do mycia szyb,
jeśli przyjąć, że okno to zwierciadło duszy.

Ale najlepiej, kiedy i jedno, i drugie,
żaden koniec tak nie wieńczy dzieła jak śmiech przez łzy”.

Adolf Bocheński, związany z „Buntem młodych" i „Polityką", był jednym z najwybitniejszych pisarzy politycznych okresu międzywojnia. Opinię taką wyrażali m.in. Stanisław Cat-Mackiewicz oraz Jerzy Giedroyc. Książka Kazimierza Ujazdowskiego, znanego polityka, senatora, byłego ministra kultury, nie jest jednak biografią Bocheńskiego, lecz znakomitą analizą jego dokonań intelektualnych, kształtowania się idei konserwatywnych oraz ich znaczenia w dziejach polskiej myśli politycznej. Autor podejmuje też próbę opisu odradzania się współczesnej myśli konserwatywnej, zwraca przy tym uwagę na ustrojowy spór z ideowymi kierunkami opozycji demokratycznej i „Solidarności", stara się również ocenić wpływ myśli konserwatywnej na polityczną rzeczywistość III RP.