„Tętniące serce” to niezwykła książka, poruszająca tematy ojcowskiej miłości, relacji między ojcem a córką, tęsknoty i próby przetrwania w trudnych warunkach życia na szwedzkiej wsi w XIX wieku.

Głównym bohaterem jest Jan, który po narodzinach córki Klary całkowicie się dla niej poświęca. Kiedy jednak przychodzi moment, gdy ukochana córka musi opuścić dom rodzinny, tworzy własny mit o jej postaci, by przetrwać emocjonalne rozstanie.

Selma Lagerlöf, pierwsza kobieta uhonorowana Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury, w swojej pełnej emocji książce nie tylko pokazuje obraz życia na szwedzkiej wsi, wraz z jej ówczesnymi obyczajami, ale również piękną relację rodzinną w przewrotnej, chwilami ocierającej się o groteskę historii o potędze miłości, która potrafi doprowadzić do szaleństwa.

Istnieją zbrodnie, za które żadna kara nie jest odpowiednia, przestępstwa, których nawet prawo pisane nie jest w stanie wymazać. Oberzhon to prawdziwie czarny charakter, a kiedy konwencjonalna sprawiedliwość zawodzi, Trzej Sprawiedliwi wykorzystują swój wielki spryt i intelekt, aby samodzielnie ją wymierzyć. Stosują własne metody, wykonują własne wyroki. Nie ma mowy o kompromisie.

Na pierwszy rzut oka pan J.G. Reeder to niepozorny niski mężczyzna o rudych włosach i sfatygowanej twarzy. Jednak pracując dla prokuratora, znajduje wiele rzeczy, które rozbudzają jego niezwykły umysł.

Zbiór ośmiu ekscytujących i oryginalnych opowiadań, z których każde jest osobną sprawą nad którą pracuje Reeder wykorzystując swój kryminalny umysł do rozwikłania niezwykłych i osobliwych zagadek.

Krążą plotki, że duch przechadza się po ciemnych korytarzach i piwnicach Opery Paryskiej. Nikt tak naprawdę nie go widział, ale Christine Daaé, piękna i utalentowana młoda śpiewaczka, słyszała jego głos. Jest jej „Aniołem Muzyki”, dzięki któremu potrafi śpiewać, jak nigdy wcześniej. Kiedy przystojny Wicehrabia zaczyna zalecać się do Christine, tajemniczy Upiór, trawiony przez zazdrość, zaczyna szukać zemsty.

„Upiór w operze” to jedna z najsłynniejszych gotyckich powieści grozy, wielokrotnie ekranizowana i przenoszona na sceny teatrów z całego świata.

Kontynuacja powieści „Rozpruwacze”. Wołkow ściga bandę Rozpruwaczy, ale wpada w jej sidła. Cena za uwolnienie będzie jednak wysoka. Komisarz Żarski, aresztuje Anielę, by zmusić ją do uległości. Gdy to się nie udaje, a Wołkow zaczyna podejrzewać komisarza, a niedługo potem sam staje na czele urzędu śledczego. Do pomocy ma policjanta Szczupaka, bardzo przebiegłego śledczego. Gdy kolejne obławy na bandę Krygiera kończą się fiaskiem – Szczupak zaczyna podejrzewać że to Wołkowa jest informatorem Krygiera...

Urke Nachalnik (właśc. Icek Boruch Farbarowicz, 1897-1939) znany przede wszystkim ze swej autobiografii „Życiorys własny przestępcy”. Twórczość literacką rozpoczął w więzieniu, w którym przebywał kilkanaście lat. Stał się znany szczególnie za wierne oddanie warunków życia w półświatku. Jego kariera nabrała tempa po publikacji powieści „Rozpruwacze”, pierwszej części trylogii „Ludzie nocy”.

„W odmęcie uczuć” Stefana Zweiga to poruszająca historia młodego akademika, który na progu sześćdziesiątego roku życia, wraca wspomnieniami do niezwykłej relacji ze swoim mentorem. To opowieść o odkrywaniu pasji do nauki, sile przyjaźni przekraczającej granice wieku, oraz trudnym konfrontowaniu się z niespodziewaną miłością. Zweig, z subtelnym piórem i empatią, odsłania skomplikowane emocje, które powstają, gdy uczucia przekraczają spodziewane granice.

„W odmęcie uczuć” Stefana Zweiga to poruszająca historia młodego akademika, który na progu sześćdziesiątego roku życia, wraca wspomnieniami do niezwykłej relacji ze swoim mentorem. To opowieść o odkrywaniu pasji do nauki, sile przyjaźni przekraczającej granice wieku, oraz trudnym konfrontowaniu się z niespodziewaną miłością. Zweig, z subtelnym piórem i empatią, odsłania skomplikowane emocje, które powstają, gdy uczucia przekraczają spodziewane granice.

Kolejna powieść Elvestada z klasyki kryminałów norweskich, opowiadająca o rywalizacji dwóch przestępców. Sven Elvestad – norweski dziennikarz i klasyk skandynawskiej powieści detektywistycznej. Najbardziej znany z serii kryminałów o detektywie Asbjørnie Kragu oraz powieści opublikowanych pod pseudonimem Stein Riverton, przetłumaczonych na kilka języków, w tym niemiecki i angielski. Wczesne powieści Elvestada posiadają misterną konstrukcję fabuły i narracji. Niektóre z nich wykorzystywały sztuczki narracyjne przypisywane później Agacie Christie. Późniejsze książki autora bliższe są konwencji thrillera psychologicznego z nawiązaniami do teorii Freuda, która go fascynowała. Od 1972 w Norwegii przyznawana jest nagroda dla najlepszego pisarza literatury kryminalnej – Rivertonprisen.

Watsonowie to książka uważana za szkic do „Emmy”. Autorka rozpoczęła prace nad książką w 1804 roku, ale nigdy jej nie ukończyła. Jednak nawet w tym niepełnym dziele znajdujemy wszystkie cechy czarującego pisarstwa Jane Austen: powściągliwy dowcip, poczucie harmonii oraz wiarygodne postaci przedstawione na tle pozbawionej skrajności, pogodnej egzystencji angielskiego ziemiaństwa.

Każda z historii poświęcona jest tajemniczemu morderstwu. Postronni przypisują je siłom nadprzyrodzonym, co wszystkie fakty zdają się potwierdzać. Jednak niepozorny ksiądz Brown, który na co dzień zajmuje się pozaziemskimi sprawami, tym razem postanawia udowodnić, że w tych przypadkach nie miały one udziału. By to uczynić, wystarczy mu nieprzeciętny umysł, trzeźwe spojrzenie na świat i wybitne zdolności dedukcyjne.

„Wielkie nadzieje” to jedna z najważniejszych powieści Charlesa Dickensa, porywająca historia o dojrzewaniu i dogłębnej moralnej przemianie.

Pip, sierota, mieszka z siostrą i jej mężem kowalem, ale po poznaniu ekscentrycznej panny Havisham i jej pięknej podopiecznej Estelli, zaczyna doświadczać życia zupełnie innego niż codzienność w kuźni. Po latach ciężkiej pracy jako czeladnik kowalski, Pip otrzymuje od anonimowego darczyńcy dużą sumę pieniędzy, pod warunkiem, że wyjedzie do Londynu i rozpocznie edukację. W nowym świecie Pip będzie musiał radzić sobie sam, zdobywając nowych przyjaciół, ale także wrogów, oraz odkrywając zaskakującą prawdę o swoim dobroczyńcy. Gdy jego majątek zaczyna topnieć, Pip zostaje zmuszony do ponownego samodzielnego zarabiania na życie. Jedyne co mu pozostaje to nieustająca miłość do Estelli.

„Wielkie nadzieje” uważane są za najlepiej skonstruowaną powieść Dickensa. To wyjątkowe arcydzieło literatury, które zainspirowało już kilkanaście adaptacji filmowych, jednocześnie stanowi ważny komentarz społeczny na temat warstwowej przepaści i nieuniknionych konsekwencji marzeń o lepszym życiu.

„Witos. Wybór pism i mów” to wybrane artykuły i przemówienia Wincentego Witosa, wielkiego męża stanu i polityka, jednego spośród tych, co walnie przyczynili się do utrwalenia naszej niepodległości i państwowości. Przy wybieraniu artykułów i mów do niniejszego zbioru kierowano się trzema względami: politycznym, literackim i niejako biograficznym, bo ujawniającym linię rozwojową myśli Wincentego Witosa. Te trzy kryteria zaważyły na zróżniczkowanym charakterze książki. Starano się więc dać przede wszystkim te publikacje, które dają najjaśniejszy wyraz ideologii autora od wystąpień w latach młodzieńczych, aż po ostatnie czasy.

„Wykop” Płatonowa jest jednym z najbardziej wnikliwych tekstów o systemie. Powieść, z pogranicza prozy egzystencjalnej i absurdu, odzwierciedlająca jednak sowiecką rzeczywistość, powstała, gdy trwała akcja industrializacji, niszczenia wsi, gdy z zaparciem realizowano hasło „natarcia na wroga klasowego”.

Przekład Andrzeja Drawicza oddaje precyzyjnie charakterystyczną atmosferę powolnego, nieuchronnego zamierania, a jednocześnie pozwala czytelnikowi na zdobycie dystansu wobec utworu pisanego językiem parodiującym bełkot nowomowy.

Świetny zbiór groteskowych opowiadań grozy Oscara Wilde'a, które pełne są złośliwego humoru i paradoksów.

Przepowiednia chiromanty prowadząca do morderstwa; enigmatyczna dama skrywająca niecodzienną tajemnicę; duch z Kenterwilu straszący nowych lokatorów zamku; mężczyzna, który rozgryzł komu dedykowane są sonety Shakespeare'a; milioner, który chce portret, na którym jest biedakiem.

Lekkie i niebanalne historie, w których mimo mrocznego klimatu, nie brakuje sarkazmu i głębszego sensu.

„Zimowe baśnie Andersena” to kolekcja sześciu wspaniałych opowieści, które rozgrzeją serca czytelników nawet w najchłodniejsze dni. Nastrojowe, mądre i napisane pięknym językiem baśnie, którymi zachwycają się kolejne pokolenia dzieci, a ich rodzice odkrywają w nich coraz to nowe ukryte sensy. Idealne do wspólnego czytania na świąteczne, zimowe wieczory.

„Zimowe baśnie Andersena” to kolekcja sześciu wspaniałych opowieści, które rozgrzeją serca czytelników nawet w najchłodniejsze dni. Nastrojowe, mądre i napisane pięknym językiem baśnie, którymi zachwycają się kolejne pokolenia dzieci, a ich rodzice odkrywają w nich coraz to nowe ukryte sensy. Idealne do wspólnego czytania na świąteczne, zimowe wieczory.

Bohaterka bajki, mała rozkapryszona księżniczka Zoryna ma wszystko, o czym tylko zamarzy, jest jednak ciągle zła i niezadowolona. Czary mądrej i dobrej wróżki sprawiają, że dziewczynka zostaje przemieniona w wiejską gęsiarkę. Księżniczka, przyzwyczajona do luksusu i spełniania każdej zachcianki, poznaje co to niedostatek, praca i tęsknota za najbliższymi. Czy dzięki temu zmieni się na lepsze i zacznie doceniać to, co posiada?

Znachor to jedna z najpopularniejszych powieści obyczajowych okresu dwudziestolecia międzywojennego, należąca do kanonu literatury polskiej.

Znany chirurg, profesor Rafał Wilczur, po tragicznym wypadku traci pamięć. Nie wiedząc, kim jest, wędruje po wsiach i podejmuje się przypadkowych prac. Gdy mimo prymitywnych warunków, przeprowadza udaną operację na kalekim synu gospodarza, sława znachora zaczyna się rozprzestrzeniać nie tylko w najbliższej okolicy. W miarę jak odzyskuje fragmenty swojego dawnego życia, musi zmierzyć się z błędami przeszłości i szukać drogi do odkupienia.

„Żyto w dżungli" to książka opisująca roczny pobyt Uniłowskiego w Ameryce Południowej, gdzie dotarł latem 1934 roku. Przedstawia detale z życia polskich imigrantów w Brazylii: chłopów, których bieda i głód ziemi wygnały z kraju i którzy dopiero tutaj, dzięki własnej ciężkiej pracy mogli stać się gospodarzami.

Książka nie jest jednak klasycznym reportażem, a raczej prozą artystyczną o charakterystycznym dla Uniłowskiego stylu. Autor nie ekscytuje się nadmiernie „egzotyczną” podróżą i miejscem, ale także szczerze zdaje sprawę z rozczarowań, nudy i męki, jakich zdarzało mu się doświadczać.