Aktor też człowiek. Śmiało można odwrócić tą tezę i powiedzieć, że każdy człowiek jest aktorem. Choć znaczenie i wydźwięk słów jest odmienny, pozostawia obecnie człowieka z pewną myślą, pytaniem o samego siebie.

Książka o przewrotnym tytule kryje w sobie nie lada treść. Odnajdzie się w niej każda osoba, która szuka odpowiedzi na pytania: kim jestem, jakie są moje pragnienia i marzenia, dlaczego czasem jest trudno zawalczyć o to co się kocha, a także wskazówki oraz cenne rady w jaki sposób można wyjść ze swojej strefy komfortu, pokonać lęk, a wady zamienić w mocne strony.

"Aktor też człowiek" to pionierskie, bardzo dojrzałe rozprawianie o rzemiośle aktora oraz o tym czym aktorstwo nie jest. Mimo poruszania się po trudnych przestrzeniach między ludzkim psyche a duchem i ciałem, prosto i rzetelnie prowadzi czytelnika przez tekst, zachęca do samodzielnej pracy oraz ćwiczeń aktorskich.
Polecam ta lekturę wszystkim!
Bez pardonu bierz, łap i czytaj! :)

Dagmara Paluszkiewicz
Kulturoznawca

Henryk Bereza (1926−2012) był jednym z najważniejszych krytyków literackich w Polsce w XX wieku. Towarzyszył – też dosłownie, będąc blisko wielu twórców – pisarzom od lat 50. do końca życia. Łamał konwenanse, był niezależny od wpływów politycznych i akademickich, niejednokrotnie też szokował swoimi ocenami. Bohdan Zadura w dniu pogrzebu powiedział:„Przez sześćdziesiąt lat Henryk był czymś najlepszym, co mogło – a przecież nie musiało – przydarzyć się całej młodej polskiej literaturze”.

Alfabetyczność jest swoistym kompendium, przedstawiającym szerokość pracy krytycznej Henryka Berezy, która z czasem ewoluowała w samodzielną twórczość literacką. Jest dowodem na to, że można oddać się literaturze całym sobą, niezależnie od konsekwencji, z czystej miłości do słowa. Jest również swoistym dziennikiem zmian, które zachodziły w literaturze polskiej powojennej do czasów najnowszych. Na łamach tej książki odnaleźć będzie można teksty poświęcone takim pisarzom jak: Jarosław Iwaszkiewicz, Jery Andrzejewski, Stanisław Piętak, Leopold Buczkowski, Marek Hłasko, Edward Stachura, Wiesław Myśliwski, Marian Pilot, Janusz Głowacki, Andrzej Łuczeńczyk, Janusz Rudnicki, Krystyna Sakowicz, Adam Wiedemann… i wielu innych.

Czy wiecie, że George Orwell wiódł kiedyś życie włóczęgi, sypiał w noclegowniach i pracował na plantacji chmielu?

Zbiór 16 najsłynniejszych, klasycznych już dziś esejów i szkiców, publikowanych w wielu antologiach światowych z pewnością nie raz mile zaskoczy czytelnika poczuciem humoru autora, odważną krytyką zjawisk społecznych i tematyką zagadnień, frapujących go ponad 80 lat temu. Orwell pisze o Anglii, jej kulturze, zwyczajach, mentalności mieszkańców Wysp (Anglicy), o kulturze popularnej i masowej (Sztuka Donalda McGilla i Tygodniki dla chłopców), o kwestii żydowskiej (Antysemityzm w Wielkiej Brytanii), o socjalizmie i ideologii lewicowej (Czy socjaliści mogą być szczęśliwi?), o związkach literatury z polityką (Polityka przeciw literaturze: analiza Podróży Gullivera), przedstawia też sylwetki wybitnych pisarzy na tle epoki (Karol Dickens i Arthur Koestler). Wyczerpujące przypisy, jakimi redaktor wydania oryginalnego i tłumacz opatrzyli teksty, zawierają nieznane lub mało znane informacje i ciekawostki o Anglii oraz jej mieszkańcach.

George Orwell, właśc. Eric Arthur Blair (1903-1950), angielski powieściopisarz, eseista, dziennikarz, publicysta i krytyk literacki. Zwolennik demokratycznego socjalizmu, przyjaciel Polski i Polaków. Największy rozgłos przyniosła mu bajka Folwark zwierzęcy i utopijna powieść Rok 1984. W Polsce ponadto ukazały się: Na dnie w Paryżu i w Londynie, Brak tchu, Droga na molo w Wigan, Król Karol II, Córka proboszcza, Birmańskie dni, Wiwat aspidistra oraz zbiory felietonów i esejów I ślepy by dostrzegł, Jak mi się podoba, Kilka myśli o ropusze pospolitej, Dzienniki wojenne oraz Hitler, Stalin, Dali i Czerwony Kapturek.

Niniejszy tom dopełnia cykl książek poświęconych twórczości Samuela Becketta. Po dwutomowej edycji jego "Utworów wybranych" oraz dwunastu "Dialogach" o Beckettowskim teatrze – czas na podsumowanie przemyśleń o twórcy, który wyraził katastrofę duchową i cywilizacyjną współczesnego człowieka jak żaden inny pisarz XX wieku. Jest to intelektualna autobiografia, a zarazem historia olśnienia, fascynująca opowieść o „powinowactwie z wyboru”.
Rzecz znalazła się w finale nagrody Angelus w 2010 i szwajcarskiej nagrody im. Jana Michalskiego w 2011.