Marta, samotna matka, oddana przyjaciółka i dobra pracownica w domu opieki dla osób starszych w Wielkiej Brytanii – innymi słowy, zwykła kobieta borykająca się ze zwykłymi problemami – dostaje niezwykłą szansę na zmianę całego swojego dotychczasowego życia. Czy skorzysta? A kto by nie chciał skorzystać? Ale czy będzie wtedy szczęśliwa? Czy odnajdzie się w zupełnie innym świecie, wyznającym inne wartości i kierującym się innymi zasadami?

Książka „A kto by nie chciał?” uświadamia nam, że mimo przeciwności losu warto zawalczyć o własne szczęście i choć to zabrzmi jak frazes – dobro jednak zwycięża.

„A kto by nie chciał?” to znakomity debiut literacki Anny Magosz, historia napisana niezwykle ciepło i kobieco, a zarazem wciągająca lektura, idealna do kubka gorącej herbaty, którą lubi pić również bohaterka tej powieści. Przyjemna, odprężająca opowieść, którą warto przeczytać.

Niezwykła opowieść o historii Okinawy snuta z perspektywy dwojga podróżników bez pamięci zakochanych w tej przepięknej wyspie, jej niesamowitej przeszłości i tajemniczej duchowości.

Pożegnalna wyprawa Adama i Ewy na Okinawę, wyspę z ich snów, okazuje się inna niż wszystkie poprzednie. Na zgliszczach zamku Shuri para spotyka ognistowłosego Nabiego, który, choć wygląda jak zwykły rudy chłopiec, to tak naprawdę jest kijimunā – duchem mieszkającym w drzewie gajimaru, jedną z mitycznych istot występujących w ludowych wierzeniach ludu Uchinānchu. Nabi zabiera wędrowców w magiczną podróż po najważniejszych wydarzeniach w historii Morskiego Królestwa, podczas której Adam i Ewa odkrywają własną, tajemniczą przeszłość i swoje miejsce na Ziemi.

Dokąd ta wędrówka w przeszłość doprowadzi parę podróżników?

Czy uda im się odkryć, kiedy ich własna egzystencja splątała się z historią Okinawy i kim naprawdę są?

„Adam i Ewa na Okinawie” to mistyczna powieść, która przedstawia historię tej wyspy w sposób pełen życia, kolorów i smaków. Jednocześnie jest to książka, która zachęca do bliższego poznania Okinawy, zagłębienia się w jej niesamowitą, skomplikowaną historię, wyprawy do parujących lasów Yambaru i koralowych plaż, spojrzenia w dal z klifów przylądka Hedo, zapuszczenia się w wąskie uliczki Naha i Nago, poznania zamieszkujących ją ludzi i mitycznych istot, które obserwują podróżników zza każdego drzewa.

Prof. dr hab. n. farm. Bogdan Kędzia wraz z małżonką, mgr farm. Elżbietą Hołderną-Kędzią, uważani są za wybitnych znawców apiterapii. Zaliczani są ponadto do naukowców specjalizujących się w dziedzinie mikrobiologii i farmakologii leku roślinnego. Ich zainteresowanie apiterapią zaczęło się od V Międzynarodowego Sympozjum Apiterapii w Krakowie, które odbyło się w 1985 roku, oraz XXXI Międzynarodowego Kongresu Pszczelarskiego "Apimondia `87", który miał miejsce w Warszawie w 1987 roku. Są autorami wielu prac eksperymentalnych na temat miodu, propolisu, pyłku kwiatowego i jadu pszczelego, prezentowanych od lat na różnych naukowych konferencjach pszczelarskich. To znani w kraju popularyzatorzy produktów pszczelich, autorzy ponad 250 artykułów w czasopismach pszczelarskich i popularnonaukowych. Opublikowali wspólnie wiele książek z tej dziedziny, w tym "Leczenie produktami pszczelimi" (1994), "Produkty pszczół w profilaktyce i lecznictwie" (2000), "Produkty pszczół w terapii" (2005), "Miód. Skład i właściwości biologiczne" (2008), "Leczenie chorób wewnętrznych ogólnie dostępnymi produktami pszczelimi w świetle badań klinicznych" (2008), "Propolis w leczeniu chorób skóry" (2009), "Lecznicze działanie miodu w chorobach wewnętrznych" (2010), "Pyłek kwiatowy i pierzga w lecznictwie klinicznym" (2010), "Leczenie propolisem chorób uszu, nosa, gardła" (2011), "Propolis w chorobach wewnętrznych" (2011), "Pszczeli pyłek kwiatowy - monografia" (2012), "Mleczko pszczele - monografia" (2013), "Możliwości leczenia chorób serca i układu krążenia za pomocą produktów pszczelich" (2016) oraz "Mniej znane produkty pszczele" (2017). Prof. Bogdan Kędzia jest także tłumaczem książek o propolisie, pyłku kwiatowym, jadzie pszczelim i miodzie z języka rosyjskiego na polski. Znani z wielu wykładów z zakresu apiterapii, wygłoszonych na konferencjach naukowych i podczas uroczystości pszczelarskich. Za propagowanie wiedzy o leczniczych właściwościach produktów pszczelich prof. Bogdan Kędzia został uhonorowany Medalem Oddziału Pszczelnictwa w Puławach (1993) i Złotą Odznaką Polskiego Związku Pszczelarskiego (1998). Obecnie są pracownikami Instytutu Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich w Poznaniu. Prof. Bogdan Kędzia pełni funkcję redaktora naczelnego czasopisma "Postępy Fitoterapii".

Paweł Bury powraca!

W lesie w okolicach Terespola zostaje znaleziona wychłodzona na śmierć nastolatka. Jako że jest wrzesień, wszyscy doskonale wiedzą, że dziewczyna nie zamarzła, przebywając na dworze. Policja podejrzewa, że padła ona ofiarą handlu żywym towarem. Prowadzący sprawę Paweł Bury odkrywa, że ten proceder sięga znacznie wyżej, niż ktokolwiek mógłby się spodziewać. Zamieszani są w niego znani ludzie ze świata polityki, biznesu i służb. Komu może zaufać? Czym jest tajemniczy „dom dla lalek”? I kto pociąga za sznurki?

Bezsens to świetna i niezwykle wciągająca powieść sensacyjna. Budowane przez autora napięcie trzyma czytelnika aż do punktu kulminacyjnego, który jest równie przerażający, co wiarygodny – bo mógłby się wydarzyć naprawdę. Do samego końca nie wiemy, czy podkomisarz Paweł Bury zdoła rozwikłać sprawę, a prawdziwy zbrodniarz trafi za kartki.

To jedna z tych historii, która nie pozwoli ci zasnąć.

„,Białe, czerwone i zielone - historie zmyślone", to zbiór ośmiu historii opowiadających o losach Polaków, którzy z rozmaitych przyczyn zdecydowali się na rozpoczęcie nowego życia w Stanach Zjednoczonych. Andrzej Moniuszko, lekarz, przedstawia Czytelnikowi ich życiorysy w pigułce czasami gorzkiej, nierzadko rozweselającej i nieraz trudnej do przełknięcia. Z humorem i nieco ironiczne przybliża Polskę, którą zapomnieliśmy, i Amerykę, jakiej jeszcze nie poznaliśmy. Polskę, jaką jeszcze pamiętamy, i Amerykę, którą już spotkaliśmy. I wszystko, co pomiędzy nimi jest. Książka jest bardzo szczera i osobista, bo rzeczy i zdarzenia widziane oczami jej bohaterów mają swoiste wymiary, które tylko oni rozumieją, ale mają odwagę, żeby się do tego przyznać. I przypomnieć, żebyśmy nie brali siebie zbyt serio, aby się inni z nas nie śmiali.

Z czego składa się dobre życie? Z drobnych, czasami niezauważalnych chwil, w których czujemy się naprawdę szczęśliwi. O takich momentach pisze autorka książki "Biały jeleń i inne opowiadania".

W tej książce nie znajdziemy głębokich filozoficznych analiz ludzkiego życia i skomplikowanych, nieprzydatnych porad. Irena Foremnik pisze o najprostszych krokach, które możemy zrobić w naszym życiu, by odnaleźć spokój, optymizm i nadzieję na przyszłość. Uświadamia nam, że powinniśmy czerpać radość z każdej rzeczy – z obserwacji ptaków wijących gniazdo w doniczce na balkonie, codziennego spaceru z najbliższymi, rozmowy z sąsiadem czy wyprawy do lasu.

Opowieści, z których składa się książka, to drobne literackie perełki, dzięki którym zatrzymujemy się w biegu i uważniej przyglądamy się rzeczywistości.

Błękit oceanu przynosi ukojenie zmęczonym oczom, wlewa spokój w serce i ucisza myśli rozpędzone hałasem wielkich miast. Powieściopisarz Ethan Clain w wyniku problemów osobistych trafia na jedną z egzotycznych wysp, gdzie obejmuje funkcję nauczyciela WF-u w amerykańskiej szkole. Musi nauczyć się nowego życia pozbawionego świateł San Francisco, gwarnych restauracji i wielkomiejskich wygód. Dodatkowo staje przed wyzwaniem pracy z nastolatkami, co okazuje się nie lada zadaniem.

Społeczność wyspiarska, wśród której przyszło mu mieszkać, jest mocno poróżniona wewnętrznym konfliktem między tradycją a nowoczesnością przyniesioną przez Amerykanów. Animozje przybierają na sile, są przekazywane młodszym pokoleniom, które toczą walkę w imieniu swoich rodziców. Z czasem sytuacja przybiera groźny obrót i trzeba opowiedzieć się po jednej ze stron.

Clain, początkowo wyobcowany i niemogący się wpasować do nowego otoczenia, z czasem zagłębia się w miejscową kulturę i język. Odkrywając znaczenie tradycji, wraca wspomnieniami do swoich korzeni i staje przed wyzwaniem przepracowania własnych traum. Podejmując walkę w imieniu innych, wkracza na drogę do odszukania siebie i własnego spokoju.

Notka o Autorze

Vincent Vin – awangardowy autor młodego pokolenia. Zadebiutował w 2019 roku opowiadaniem „Antykultura”. W 2021 roku nakładem Wydawnictwa Borgis ukazała się jego książka „Studnia Johna” – powieść społeczno-obyczajowa na pograniczu science-fiction i literatury grozy. Miłośnik amerykańskiej literatury, zwłaszcza prozy Francisca Scotta Fitzgeralda, Marka Twaina, Ernesta Hemingwaya i Trumana Capote. Pasjonat sportu, w szczególności boksu.

„Borelioza i inne choroby przenoszone przez kleszcze” to książka, która powstała, by szerzyć wśród czytelników wiedzę na temat chorób odkleszczowych – boreliozy, kleszczowego zapalenia mózgu czy tularemii – ich przyczyn, objawów, skutków czy możliwości ich rozpoznania. Dzięki poszerzaniu wiedzy na temat tego rodzaju chorób możemy zapobiec skutkom ukąszenia przez kleszcza. Publikacja ma na celu zwiększenie świadomości ludzi w zakresie tej problematyki, by choć w niewielkim stopniu przyczynić się do zmniejszenia zapadalności na boreliozę i inne choroby odkleszczowe.

W życiu tak łatwo się zapędzić, że nim zauważysz niebezpieczeństwo, stajesz się obcym człowiekiem dla samego siebie. Tak właśnie czuje się Kaśka, kiedy spogląda na swoje odbicie w lustrze – jest jedynie podobizną osoby, którą kiedyś była. Straciła poczucie wolności i chęć bycia niezależną. Podporządkowała się bezwarunkowo rzeczywistości, którą wykreował dla niej ktoś inny. Czy jej życie już takie pozostanie?

"Buła Czompu" to historia o wypatrywaniu sensu w życiu i tworzeniu go na nowo, a także o tym, że nigdy nie jest za późno, aby zawalczyć o siebie. To powieść o poszukiwaniu zarówno nowej drogi, jak i stabilizacji, miłości i nienawiści, szczerości i kłamstwa. A kto powiedział, że takich poszukiwań nie można prowadzić z Czarnym Lądem w tle?

Książka prof. Grzybowskiego jest skierowana do szerokiego grona odbiorców, którzy chcą zrozumieć mechanizmy stojące za pandemią, z którą mierzymy się obecnie. W wyczerpujący, ale jasny i klarowny sposób autor opisuje skomplikowane relacje, jakie zachodzą między człowiekiem a drobnoustrojami, obrazowo tłumaczy też istotne pojęcia z dziedziny mikrobiologii. Odpowiada na wiele nurtujących nas pytań, a także przybliża sposób działania dostępnych na rynku szczepionek.

Marcin Siwiec, czyli po prostu Siwy, lider znanej w latach 90. kapeli punkrockowej, autor tekstów piosenek, powraca w świat tuż po przemianach ustrojowych – w świat agresji, przemocy oraz skrajnego nacjonalizmu ścigającego na ulicach wszystko, co odmienne. Wprowadza czytelnika w środowisko punków, anarchistów, ale też przedstawia zwyczajnych ludzi, którzy chcieli być po prostu wolni, równi i mieć z życia coś więcej niż tylko pracę i wydawanie zarobionych pieniędzy na tanie świecidełka. Opowiada również o muzyce, ale nie o taniej, popularnej, lecz o muzyce z przekazem, gdzie tekst często bywał wskazówką i radą. Tekst, który zrywał maskę obłudy z zakłamanego świata. W tej książce i zdarzenia, i ludzie są autentyczni, a poruszane problemy wciąż aktualne.

Poeta, pasterz, król Izraela – oto Dawid, postać, która od wieków inspiruje artystów, pisarzy, filmowców, historyków i polityków. To także bohater powieści Krystyny Jarockiej, przenoszącej nas do czasów biblijnych – okrutnych, pełnych pasji, gniewu, namiętności i miłości; czasów zdrad, intryg, walk pałacowych między herosami i uzurpatorami, wojownikami i tchórzami. Dzięki autorce biblijne opowieści ożywają, by fascynować swoją barwnością i egzotycznością. Ale za sprawą „Dawida” mamy okazję zagłębić się nie tylko w historię, znaną nam za sprawą Biblii, ale i poznać skomplikowane meandry ludzkiej natury. To także książka o starości, samotności i śmierci, której nieuchronność zmusza króla Dawida do gorzkiego rachunku sumienia i do zawierzenia siebie poezji, gaszącej przeraźliwy egzystencjalny ból umierania.

Takie wyzwanie podjęło wiele debiutujących gwiazd, które dziś są bardzo popularne. Autor stworzył subiektywne zestawienie, w którym zastanawia się, co sprawiło, że piosenkarkom udało się wspiąć na szczyty list przebojów: przypadek, łut szczęścia, uśmiech losu, a może ciężka praca i wiara w swój talent? Jedno jest pewne: początki zawsze są trudne, więc czasami koniecznością były występy w „Klubie Myszki Miki” albo praca w restauracji w Hollywood. Oto „Debiuty” ? książka, która wtajemnicza nas w przeszłość gwiazd.

Defraudacja czasoprzestrzeni to zbiór jednocześnie łatwych, jak i trudnych wierszy, zapraszających nas do zastanowienia się nad tym, co w życiu… przeżywamy.

„Grzeszyłem bo tak trzeba było

się łudziłem by lżej się żyło

czas trwoniłem bo go nie starczyło

ciągle marzyłem kiedy to było…

całe to późniejsze życie

chaotyczny korowód nadgodzin i rat

nadziei ciągłych na lepsze jutro

miłości przeżytych zaledwie skrótowo

z drżącym sercem odpamiętnię

dawno już przeżyte chwile

oprawię je rozszalałym tętnem

Na tyle mnie dziś stać na tyle”

Choć tomik Defraudacja czasoprzestrzeni niesie ze sobą zadumę nad życiem, to potrafi również wywołać uśmiech na twarzy dzięki sprytnym spostrzeżeniom Autora i jego ciekawym opisom ludzkiej egzystencji. Mimo wymagającej treści, wiersze czyta się łatwo dzięki ich delikatnemu rytmowi i subtelnemu rymowi.

Pozycja dla wszystkich, którzy lubią się na chwilę zatrzymać, zagłębić w przyjemną poezję i zadumać nad trafnością zawartych w niej opisów.

Niezapomniana opowieść o miłości i spełnieniu.

Niewiele jest książek, które tak subtelnie opisują problem dotyczący milionów ludzi na świecie. Seksualność osób niepełnosprawnych to wciąż temat wstydliwy, temat tabu, którego unikamy, utożsamiając seks z prostą czynnością fizjologiczną, przypominającą sport wyczynowy lub wyścig prowadzący do spełnienia. A przecież miłość w wymiarze fizycznym to najpiękniejszy sposób na kontakt z drugim człowiekiem, na budowanie relacji opartych na szacunku i fascynacji. Pisze o tym Rafał Waliszewski, autor książki "Dogonić wózkiem szczęście". Jej bohaterem jest młody niepełnosprawny mężczyzna, który zakochuje się w swojej rehabilitantce opiekującej się nim po skomplikowanej operacji kręgosłupa. Czy Kuba ma szansę na prawdziwą miłość i wymarzony seks? Czy atrakcyjna Ewelina będzie chciała związać się z wrażliwym, mądrym człowiekiem, poruszającym się na wózku?

Książka, która przełamuje tabu.

"Dogonić wózkiem szczęście" to książka szczera i uczciwa, napisana przez autora od lat zmagającego się z niepełnosprawnością ruchową. Rafał Waliszewski w 1998 roku uległ wypadkowi motocyklowemu, doznając poważnego urazu rdzenia kręgowego. Jego skutkiem był paraliż ciała z porażeniem czterokończynowym. "Dogonić wózkiem szczęście" to druga książka autora, debiutującego w 2015 roku "Historią prawdziwą patykiem pisaną", będącą opisem wypadku i walki o zdrowie (obie książki autor napisał, wciskając klawisze na klawiaturze patykiem trzymanym w ustach).

W swoich książkach Waliszewski przełamuje tabu: pisze o sprawach intymnych, związanych ze zdrowiem i seksualnością, dzieli się kłopotami dnia codziennego i przede wszystkim przynosi czytelnikom nadzieję, że bez względu na wszystko trzeba iść przez świat z podniesioną głową i walczyć o każdą chwilę, o każdą sekundę szczęścia.

Ta powieść to tajemnica, niepokojący klimat i postacie, które znamy z naszej wyobraźni. Przekonaj się, czy i Ty ulegniesz urokowi Dworu Czarownic. Melisa budzi się w nieznanym sobie miejscu. Nie pamięta, co się z nią działo przez ostatnie kilka godzin. Niepewność i strach mijają, kiedy stojąca w pokoju tajemnicza kobieta dotyka jej dłoni. Dziewczyna czuje, że wydarzyło się coś magicznego, wymykającego się logice, a jej uzdrowicielka to ktoś, kto całkowicie odmieni jej życie. Spotkanie Melisy z czarodziejką Miętą to początek niezwykłej przygody, w której pojawią się nadprzyrodzone istoty: wiedźmy, czarodzieje, demony, wampiry i żywiołaki. Czy obdarzona magicznymi mocami bohaterka odnajdzie się w nowym dla siebie świecie? I czy dowie się, kim naprawdę jest?

Subiektywnie opisujący współczesny świat, zaskakująco omawiający współczesne problemy, poddający namysłowi współczesny sposób życia… taki właśnie jest tomik utworów autorstwa Katarzyny Przybyły, Eksperymentalna ekwiwalencja życia

Eksperymentalna ekwiwalencja życia to tomik składający się z poezji i fragmentów prozy, łączący liryczną ekspresję z eseistyką dotyczącą dzisiejszych problemów, zarówno w szerokim, globalnym ujęciu, jak i lokalnym, polskim kontekście. Bogactwo odwołań do literackich, historycznych i kulturowych filarów naszej cywilizacji, a także obecnie ważnych zagadnień filozoficznych przeplata się z wnikliwym, groteskowym spojrzeniem na otaczającą nas rzeczywistość.

Rok 1919 obfitował w powołanie wielu instytucji nowo powstałego po latach niewoli państwa polskiego. Do jego najpilniejszych zadań w obszarze wojskowym należało m.in. ustalenie ram prawno-organizacyjnych działalności kapelanów wyznań niekatolickich. Sprawa ta wymagała jednak wzajemnych uzgodnień i regulacji prawnych na szczeblu państwowym pomiędzy przedstawicielami wojska oraz odpowiednimi władzami, reprezentującymi określone środowiska wyznaniowe. Proces ten, uwieńczony ostatecznie sukcesem, rozpoczął się właśnie w 1919 roku, oficjalnie inaugurując instytucjonalną działalność ewangelicko-augsburskiego duszpasterstwa wojskowego w armii polskiej.

W 2019 roku minęła więc setna rocznica wydarzenia, które nie tylko wypada wspomnieć, lecz o którym także warto pamiętać i dziś, zwłaszcza że reaktywowane w III Rzeczypospolitej duszpasterstwo wojskowe nawiązuje do dawnych tradycji. Tym celom niechaj posłuży niniejsza publikacja prezentująca działalność ewangelickiego duszpasterstwa wojskowego w Polsce okresu międzywojennego.

Fenomen daty to doskonały kryminał psychologiczny, którego Czytelnik nie tylko strona po stronie zbliża się do poznania odpowiedzi na pytanie „Kto zabił?”, ale również jest zapraszany do refleksji nad złożonym motywem zbrodni oraz kwestią winy – czy wina leży wyłącznie po stronie mordercy, czy odpowiedzialność ponoszą również ci, którzy w porę nie dostrzegli niepokojących sygnałów wysyłanych przez zabójcę.

Małgorzata Derch zostaje bestialsko zamordowana tuż przed swoim ślubem. Ze znalezionego w pokoju kobiety listu wynika, że jej śmierć miała być zemstą na jej narzeczonym Michale, który przed poznaniem Gosi bezwzględnie bawił się uczuciami zakochanych w nim kobiet. Kto stoi za tą potworną zbrodnią? Któraś z opuszczonych rywalek, prowadząca dochodzenie policjantka Joanna – kiedyś sama porzucona przez Michała przed ołtarzem, a może sam Michał, który zrozumiał, że Gosia nie do końca jest tą osobą, za którą się podawała?